Opnun blogsins

Jæja, þá er maður orðinn einn af "Þeim".

Þessum "Þeim" sem ég hélt að ég myndi aldrei tilheyra.

Þessum "Þeim" sem blogga!

Ástæðan er einföld: athyglissýki. Eða öllu heldur hef ég margt að segja sem ég vil að aðrir heyri. Eða lesi... Ég er búinn að fá yfir mig nóg af mörgu í þjóðfélaginu og er ekki feiminn við að tjá mig um það, hversu rangt sem ég svo sem kann að hafa fyrir mér.

Þessu landi er stjórnað af fólki sem ekki þorir að tjá sig nema eftir ákveðnum "flokksstefnum", eins og það er víst kallað. Ef viðkomandi hefur eina skoðun en Flokkurinn aðra er það undantekningarlaust Flokkurinn sem hefur yfirhöndina. Það versta við þetta er að hinn Almenni Þegn þjóðarinnar er kominn í sama farið. Það er ekki lengur hægt að tjá sig um eitt eða neitt því allir eru gersamlega skoðunarlausir, eða hreinlega vita ekki hvaða skoðun þeir hafa.

Besta dæmið um gunguskap íslenku alþýðunnar er án efa Íraksstríðið. Allir og mamma þeirra voru á móti þeirri ákvörðun Aðal og Auka (Dabba og Dóra, ef einhver skyldi ekki hafa fattað það) að styðja stríðið. Allir voru brjálaðir, allir voru hneykslaðir, allir höfðu skoðun.

Allir höfðu gleymt þeirri skoðun örskömmu seinna þegar að kosningum kom.

Hér á síðunni ætla ég að koma með mínar skoðanir, skoðanir sem ég kvika ekki frá. Skoðanir sem mér er annt um og skoðanir sem ég vona að fólk sjái sér fært að ræða. Ég er ekki einn af þeim sem halda að það sé bara ein hlið á hverju máli. Ef fólk er ekki sammála mér er ég ávallt til í að rökræða málið (það er að segja, alveg þangað til fólk er sammála mér).

Jæja, missti mig aðeins þarna, þetta var nú ekki full alvara... mest megnis ekki alla vegna.

Nú vona ég bara að fólk villist inn á þessa síðu og hafi nógu stórt bein í nefinu til að tjá sig, það er tími til kominn og það vita það allir!